بررسی و تبیین راهکارهای افزایش رقابت پذیری صنعت بیمه از منظر منابع انسانی ( مطالعه موردی صنعت بیمه ایران استان اصفهان )

رقابت پذیری و توانمندسازی کارکنان دو مقوله مهم و حساس در سازمانها به شمار می روند که اگر مدیران در امر توانمندسازی کارکنان سازمان خود کوشا باشند و بتوانند آن را در جهت رقابت پذیر ساختن کارکنان و سازمان سوق دهند می توانند انتظار داشته باشند که وظیفه خود را به نحو احسن انجام داده اند. از این رو مسئله اصلی این است که چه عواملی بر توانمندسازی کارکنان موثر است و بین رقابت پذیری و توانمندسازی کارکنان ارتباط وجود دارد یا خیر؟ از این رو هدف این تحقیق ابتدا تعیین عوامل موثر بر توانمندسازی کارکنان بیمه ایران است. سپس با استفاده از عوامل موثر به بررسی ارتباط رقابت پذیری و توانمندسازی کارکنان پرداخته و در انتها به تبیین راهکارهای افزایش رقابت پذیری صنعت بیمه از منظر منابع انسانی در سازمان بیمه ایران می پردازد. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان شاغل بیمه ایران (4438n=) در سال 1391 بود که از این تعداد 287 نفر از کارکنان با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای متناسب با حجم انتخاب شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون و آزمون فریدمن استفاده شد. نتایج پژوهش نشان می دهد که بین دانش و مهارت، اعتماد، ارتباطات و انگیزه و توانمندسازی کارکنان بیمه رابطه معناداری وجود دارد و این عوامل بر توانمندسازی کارکنان موثر است. همچنین مشخص شد که بین رقابت پذیری و توانمندسازی کارکنان رابطه معناداری می باشد (05/0p?). بین رقابت پذیری با دانش و مهارت، بین رقابت پذیری با اعتماد کارکنان، بین رقابت پذیری با ارتباطات و بین رقابت پذیری با انگیزه همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. واژگان کلیدی : توانمندسازی، رقابت پذیری، ارتباطات میان کارکنان، انگیزه.